Mama schrijft | Een school zonder hokjes en kaders; een verademing!
“ Je bent goed zoals je bent, we helpen je verder, maar je bent helemaal goed zoals je bent. “
Een kind dat niet binnen het reguliere onderwijssysteem past? Eigenlijk is dat helemaal zo gek niet. Het reguliere schoolsysteem in Nederland is nogal achterhaald. Ieder kind is verschillend en ieder kind heeft een andere aanpak en benadering nodig.
Met twee beelddenkertjes en hooggevoelige kindjes binnen ons gezin is het voor ons een enorme zoektocht naar een passend plekje voor allemaal. Een plekje waar ze zich, op hun eigen tempo, kunnen ontwikkelen. De dingen eruit kunnen kiezen waar ze meer over willen weten en op die manier alles spelenderwijs zich eigen kunnen maken.
Op welke manier wordt het aantrekkelijk voor een kind om te leren? Als de methode van aanbieden bij hem past. En eigenlijk past het reguliere onderwijssysteem bij geen enkel kind. Want hoe er ook gepretendeerd wordt dat het “ kind centraal” staat wordt toch alle lesstof op dezelfde manier aangeboden. Aan álle kinderen van een klas. Anna met een vorm van dyslexie, Bob als beelddenker, Victor die hoogbegaafd is, Mila die hooggevoelig is en Daan met een lichte vorm van autisme. Allemaal worden ze op dezelfde manier “ wijzer” gemaakt.
Wordt er een waarde oordeel gehangen aan een Cito toets, een avi toets een tussentijdse toets een “ you name it toets”.
Maar geen enkel kind is hetzelfde, hoe kan het dan zo zijn dat ieder kind wel op dezelfde manier beoordeeld wordt?
Zoeken we geen school die buiten hokjes en kaders denkt? En écht het belang van het kind voorop stelt?
Ik sprak Annemarie (37) en zij maakte met haar dochter een bijzonder traject door.
“ Wat een rollercoaster hebben wij achter de rug dit jaar. In therapie met onze dochter van 6, nu 7. Onderzoeken, medicatie, gesprekken met school. De hele tijd werd er in onze ogen enorm gepusht op een diagnose ass/ADHD en in de richting van SBO … de hoofdbehandelaar had daar gewerkt en dat zou fantastisch passen. We zijn gaan kijken en ik kon wel janken. Alles in me riep “NEE!!” Ik zag mijn kind daar helemaal niet. En vond het bizar dat het gesuggereerd werd. Het was een vrije school SBO maar alle creatieve verwerking was zo klein gemaakt (te spannend /te veel/te moeilijk) en dat is nou juist het talent van ons kind! Ze is prikkelgevoelig en ook erg hooggevoelig.
We hebben een IQ test laten doen waarna de psycholoog zei: “zie je, benedengemiddeld.” Maar ze zat slechts 1 punt beneden gemiddeld en dat was omdat ze uitviel op werkgeheugen en verwerkingssnelheid. De rest viel binnen de marge. Niet super hoog maar gewoon. En dat vond ik al best knap want ze werd vergeleken met leeftijdsgenoten, echter door de crisis (corona en persoonlijk) had ze al ruim een half jaar geen echt onderwijs meer gehad. Cognitief een oudste kleuter zeg maar.
Inmiddels had ik haar juf aan de telefoon gehad die me belde omdat het geval van onze dochter aan haar knaagde. Ze zag een meisje dat ongelukkig werd in het klassikale systeem. Een creatief kind dat niet kon zijn wie ze is. Ze zei letterlijk: “we maken haar ongelukkig en ze gelooft er niet meer in terwijl ze startte in 3 als stralend creatief meisje zie ik nu een uitgeput terneergeslagen kind. Ik geloof dat onze school niet bij haar past. Zij moet niet alleen in dat hoofd maar voelen ruiken doen!”
Wat vond ik het moedig van haar om me te bellen en wat fijn hoe ze naar ons kind keek.
We zijn verder gaan kijken bij allerlei scholen en de Holistische school waar wij met grote scepsis heen gingen had ons binnen 1 minuut om.
De directrice die zei; “ze zijn al goed zoals ze zijn. We helpen ze verder. Maar je bent helemaal goed zoals je bent.”
De aanpak: alles in overleg ook mét de kinderen. Wat gaan we leren, hoe leer jij het beste? Werk je het fijnste alleen of in een groepje of afwisselend.
De verwerking: hoofd, hart, handen …in de middag de natuur in. In het atelier kunstonderwijs. Leren programmeren. Dramalessen. Koken.
Toen ze gingen ervaren, 2 dagen(onze jongste 2) werd het naderhand besproken met ook de kinderen.
De juf zei toen tegen onze dochter: “deze 2 dagen heb ik je heel vaak horen zeggen: “ik kan het niet..dit is voor mij toch allemaal te moeilijk.” En toch was wat je maakte goed. Maar wat je niet kan is ook niet zo belangrijk voor mij.. je kunt namelijk al zo ontzettend veel wél! Zullen daar eens naar kijken”
Toen ze dat zei maakte mijn hart een sprongetje..❤
De psycholoog reageerde gepikeerd (ja echt) ..andere ouders verbaasd..sommige mensen snappen de keuze niet en vinden het een zweverige vage bedoening. De juffen snapten het helemaal. De assistent stuurde me nog een mail: ik zal haar missen maar dit is beter voor haar.
Komend jaar stapt ze over naar een 3/4 combinatie. Nu kan ik deze vakantie die stress achter me laten en opladen voor een frisse start. Zo’n goed gevoel! “
Zou niet elk kind zich op zijn eigen tempo moeten kunnen ontwikkelen? De dingen kunnen leren die hij leuk vindt? Waar de nadruk wordt gelegd op wat hij wél kan in plaats van wat hij niet kan? Met leerkrachten én ouders die buiten de kaders denken. En daardoor perfect aanvoelen wat hun kind nodig heeft..
